First

Paryż. To podobno miasto miłości, tak jak Londyn stolicą mody. Czy pojechałam tam z nastawianiem, że znajdę tam miłość? Nie. Nigdy nawet o tym nie pomyślałam. Ale los lubi płatać nam figle...
Pojechałam na tydzień do Paryża z przyjaciółkami. Wiecie chciałam się oderwać od wszystkiego. Szczególnie teraz kiedy w moim życiu działo się tyle złych rzeczy. Pewnego wieczoru postanowiłam się wybrać na wieczorny spacer. Nie wiadomo kiedy po prostu się zgubiłam. Nie wzięłam komórki ani pieniędzy. Byłam w pułapce. Usiadłam zrezygnowana na pierwszej lepszej ławce. Nie zauważyłam kto tam siedział. 

-Co taka piękna dziewczyna robi na dworze o tak późnej porze?- powiedział ten ktoś delikatnym głosem. Spojrzałam w jego stronę. W tej chwili otwieram słownik i szukam słów żeby go opisać. Miał takie słodkie usta, i smutne oczy. Jakby męczyła do rzeczywistość. Jakby szukał ciągle jednej osoby która pomoże mu przejść przez trudy rzeczywistości. Jednak były w nich małe iskierki które wskazywały na to, że potrafi znaleźć radość nawet w malutkich rzeczach. Bardzo zagadkowe oczy. Przez te oczy nie mogłam przestać o nim myśleć. Jest na świecie taka para oczu, których nigdy nie zapomnę. To były te oczy.

Usta. Smakowały mi malinami. Kiedy był obok miałam problemy ze złapaniem oddechu. Jego perfumy kusiły grzechem. 
-Zgubiłam się.- odpowiedziałam słabym głosem.
-Boisz się ciemności?- zapytał ironicznie.
-Nie.- zaprzeczyłam.
-Nie boisz się ciemności, boisz się tego co może w niej być. Wszyscy się tego boimy.- powiedział jakby smutno.
I nagle uświadomiłam sobie kto to jest. Justin.Bieber. Nigdy nie byłam fanką jednak jedno muszę przyznać, był mega przystojny. 
-Ty jesteś...- nie dokończyłam.
-Tak, niestety.- powiedział to jakby to było przekleństwem.
-Dlaczego? Wiesz myślałam, że nieskończona sława i pieniądze to raczej błogosławieństwo.- zapytałam nawet nie wiem czemu.
-Wole wroga za darmo, niż przyjaciela za pieniądze.- odpowiedział.
-Jasne. W ogóle przepraszam, że pytam.- nie powinnam się tak wtrącać.
-Spoko. To powiedz mi gdzie mam cię zaprowadzić?
-Znasz to miasto?
-Jak własną kieszeń. 
Podałam mu nazwę hotelu. Teraz już nie jeździły taksówki więc musieliśmy iść. A szło nam się wyjątkowo wolno. Może dlatego, że bardzo dobrze nam się rozmawiało? 
-Co myślisz o miłości?- spytałam ni z tego ni z owego.
Spojrzał na mnie rozbawiony.
-Prawdziwa miłość to nie związek idealny, bo taki nie istnieje, ale pełen kłótni i godzenia, łez i uśmiechów. I mimo, że jest ciężko i ma się dość, nie poddajesz się, bo wiesz, że z tą osobą jesteś szczęśliwszy, niż z kimkolwiek innym.- powiedział.
-Byłeś kiedyś zakochany?- drążyłam temat.
-Ja? Tak. Ale jestem z byt naiwny na miłość.
Tego wieczoru bardzo mnie zaintrygował. Sam zaproponował kolejne spotkanie. I tak zauroczenie zmieniło się w namiętność, namiętność w miłość. Okazało się, że on do Paryża przyjechał z kolegami, mieszka w Los Angeles niedaleko mnie. Nasi przyjaciele polubili się. Te rozmowy o niczym, i czyny mówiące o wszystkim nie dawały mi o nim zapomnieć. Miłość taka prosta i szczęśliwa zawładnęła moim sercem. Tyle obiecywał. Tyle sobie wyobrażałam. Ale on po prostu odszedł. Wyjechał, nie zostawiając żadnej wiadomości. A teraz się pojawił. Ale o tym później. 
-----------------------------------------
Pierwszy rozdział mam nadzieje, że Wam się podoba. 14 komentarzy! Wow! Dziękuje bardzo. Jeśli chcecie reklamować swoje blogi, informować o nowych rozdziałach itp. to proszę zostawiajcie wiadomość w zakładce ,,Spam". Nie zaśmiecajcie rozdziałów. I jeśli chcecie być informowanym na g-g, Twitterze, blogach to zostawcie wiadomość na pewno będziecie informowani. Proszę o dużo komentarzy.